اثر یک دوره شنای تمرینی موش های صحرایی باردار بر سطح عامل رشد اندوتلیال عروقی (vegf) بافت کلیه زاده های موش

زمینه و هدف : کلیه ها با بافت غنی از عروق خونی، نقش اساسی در حفظ هموستاز بدن دارند. عامل رشد آندوتلیال عروقی (vascular endothelial growth factor: vegf) در توسعه عروقی برای رشد و تمایز اندام ها در دوره زندگی جنینی و دوران رشد پس از تولد ضروری است. این مطالعه به منظور تعیین اثر یک دوره شنای تمرینی موش های باردار بر سطح vegf بافت کلیه زاده های موش انجام شد. روش بررسی : این مطالعه تجربی روی 16 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار انجام شد. موش ها پس از یک هفته آشنایی با محیط جدید و دو هفته آشنایی با تمرین شنا و سپس بارداری به دو گروه شنا و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شنا 5 روز در هفته و هر روز یک جلسه بود که از روز اول بارداری با زمان 30 دقیقه شروع شد و با افزایش 5 دقیقه در هر جلسه طی مدت دو هفته به تدریج تا 60 دقیقه در هر جلسه افزایش یافت. این زمان تا آخرین جلسه تمرین شنا، ثابت ماند. نمونه گیری از بافت کلیه زاده های موش ها (8 نوزاد از هر گروه) دو روز پس از تولد انجام گردید. سطح vegf بافت کلیه با استفاده از روش elisa تعیین شد. یافته ها : میانگین سطح vegf بافت کلیه نوزادان گروه مداخله شنا (133.13 pg/ml) به صورت معنی داری در مقایسه با گروه کنترل (48.19 pg/ml) افزایش یافت (p<0.05). نتیجه گیری : تمرین شنای استقامتی موش صحرایی در دوران بارداری باعث افزایش سطح vegf بافت کلیه زاده های آنان می گردد.